Klantenbeoordeling:
ode aan de eenvoud
De letterlijke vertaling ‘Cucina povera’ komt in de buurt van ‘de keuken van de armelui’.
Eenvoud waar geen keuze voor werd gemaakt. Het is een ode aan de crises. Door crises kunnen wij veranderen. De armoede van het verleden werd in ieders maag gevoeld. De keuken van het straatarme Italië van een eeuw geleden. Waar niemand dromen zag uitkomen. Waar diegenen met talent en hoop aan boord van een groot stalen schip stapten. Daar in het beloofde land zou alles beter worden.
Transitie
We leven in een transitie van tijdperken. De ene helft van de wereld voelt de crisis en de andere wil deze graag nog even verbergen voor het licht. We staan met elkaar voor uitdagingen die groter zijn dan we soms individueel kunnen oplossen. Alsof we voor de spiegel staan en beseffen dat het anders moet, maar we nog niet helemaal weten hoe.
Verandering komt met kleine stapjes, elke dag weer. We willen ont pullen, loskomen van materie die ons leven beheerst en meer naar de kern van ons leven. We zijn ons bewust wat we voelen en waarom. Hoe wij ons soms gek laten maken door in een opgevoerd systeem te blijven rennen. Hoe wij vergeten om ons goed te verzorgen. Rust, aandacht en ontspanning. Goede voeding.
Less is more
Less is more- Is de ondertitel van dit menu. Dit omdat we daar naar verlangen. Versimpelen in een wereld die al best wel complex en ingewikkeld is. Dus niet meer en meer en meer. Niet meer indruk maken met luxe. Het tijdperk van truffel en kreeft is voorbij. Schaarste stimuleert creativiteit.
De natuur geeft ons voldoende om ons te voeden, de uitdaging is om het platteland dichterbij de stad te brengen. Verbinden met de lokale groene economie. Geen business-class avocado’s, winterse aardbeitjes, maar Knol en loof van onze eigen grond.
Perspectief
Dat vraagt ook om met een andere bril te kijken naar de term “lekker”. Want als lekker altijd van ver moet komen dan klopt het niet, en zorgt onze lekker voor disbalans elders. Lekker blijft voorop staan. Period. Bij Keizer Culinair denken we dat we pas veranderen naar ander voeding als aan deze voorwaarde voldaan wordt. Noem het pragmatische foodosofie.
Eenvoud van middelen, en de afhankelijkheid van wat de natuur ons geeft komt terug in dit menu. We gebruiken de groenten wisselend van het seizoen. De voedzame eiwitten komen van boon en erwt. De brandstof van de pasta en risotto. De kruiden zijn gedroogd in het seizoen van rijkdom en gebruiken we in het seizoen van schaarste. Weinig zo duurzaam en smakelijk voor een saus als een tomaat uit blik.
Connectie
We zijn door welvaart vergeten dat eten niet om status maar om connectie met elkaar gaat. Samen aan tafel delen we onze verhalen en dromen. Samen in de keuken maken we wat we aan tafel delen. Eten komt niet vanzelf op je bord. Eten bereiden is werk, vraagt je aandacht en je liefde.
In dit menu maak je een aantal ogenschijnlijk eenvoudige gerechten, die elke kok op elk niveau toch blijven uitdagen. Het gevoel wat je krijgt als je voor het eerst je eigengemaakte pasta door de pastamolen haalt is met woorden moeilijk te vatten. Je bent begonnen met een zak fijne bloem en een ei. Met je handen gemaakt tot fluweelzachte eetbare slierten, koken is wat dat betreft een magisch ritueel. We transformeren materie. We transformeren de wereld samen met kleine stapjes. Met liefde en aandacht voor je voeding en elkaar aan tafel.
